Η μεταμόρφωση: Μια αποκάλυψη απ' τα παλιά...

Εκείνο το πρωί, πριν πολλά χρόνια, καθώς έκανα την πρωινή μου γυμναστική στο πάτωμα του σπιτιού μου, κάποια στιγμή ξάπλωσα, και καθώς έκλεισα τα μάτια μου, βυθίστηκα σε μια κατάσταση ενδιάμεσης συνειδητότητας, ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο.

Είδα πως ήμουν ένα κάτασπρο άλογο με φτερά (Πήγασος), που πετούσε ψηλά, με κατεύθυνση από την γη προς τον ουρανό.

Καθώς πετούσα, μεταμορφώνομαι αρχικά σε μια γυναίκα άλλης εποχής, και μετά σε άνδρα με ακαθόριστο πρόσωπο, ηλικία και μορφή.

Τέλος, προς μεγάλη μου έκπληξη, με βλέπω να μεταμορφώνομαι σε ένα … έντομο!

Συγκεκριμένα, σε «αλογάκι της Παναγίτσας»…

Τότε ήταν που σάστισα… Αυτή η συνεχής μεταμόρφωση που κατέληγε σε αυτό το αλλόκοτο κι απωθητικό έντομο, δεν είχε κανένα νόημα…! Αν και δεν καταλάβαινα τι ήθελε να πει ο... ποιητής, ήταν σαν ένα χέρι να ανακατεύει έως τον πάτο της τα λιμνάζοντα νερά της υπαρξιακής μου λίμνης και να με συνταράσσει συθέμελα...

Το βασικό χαρακτηριστικό που είχε αυτό το …«ονείρεμα» ήταν πως καταγράφηκε βαθιά στην καρδιά μου ως στιγμή αλήθειας, όχι σχετικής αλλά απόλυτης…

Για χρόνια μετά, μια φωνή μου έλεγε μέσα μου πως σε μια στιγμή μεταιχμιακή, ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο, είχε έρθει ένα ηχηρό μήνυμα. Από μια άλλης άγνωστη –για μένα τότε- διάσταση που υπερβαίνει τον γνωστό χώρο και χρόνο.

Σήμερα, σε κάποιον βαθμό, το μήνυμα έχει μέσα μου αποκωδικοποιηθεί.

Νιώθω γι’ αυτό μεγάλη ευγνωμοσύνη και την βιωμένη αίσθηση ασφάλειας πως κάθε στιγμή της ζωής σου, της ζωής μας, -αλλά κυρίως οι αξέχαστες- είναι προετοιμασία για ένα σκοπό που υπερβαίνει την παρούσα αντιληπτική μας ικανότητα, τους υποδοχείς της λογικής μας κατανόησής κι ερμηνείας, και δίνει σ’ αυτήν το πλάνο μιας προοπτικής που είναι να την ανακαλύψουμε, για να μας αποκαλυφτεί…

Μια ιστορία ψυχολογίας: Από τον Φόβο του Φόβου στην αποδοχή της Αγάπης & την Ελευθερίας