Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Ενθουσιασμός και πνευματική ζωή

Η φυσική κατάσταση του συνειδητού ανθρώπου είναι ο ενθουσιασμός.

Η ετυμολογία της λέξης καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίον συνδέεται το συναίσθημα με την βαθιά ψυχή
{(Ενθουσιασμός → εν θεός → Θεός = από το ρήμα Θέω = Τρέχω, σπεύδω προς βοήθεια). Θεός = εκείνος που σπεύδει να βοηθήσει}.

Ο γνήσια χαρούμενος άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι έν-θεος.

Η βαθιά, συνειδητή κι ακατάλυτη χαρά είναι το αναπόφευκτο επιστέγασμα της επίγνωσης πως δεν είσαι μόνος κι αβοήθητος γιατί βιωματικά ξέρεις πως ο Θεός είναι μαζί σου.

Η ζωή σου ήταν ελλιπώς νοηματοδοτημένη πριν από την ένθερμη αναζήτηση Του. Κανείς και τίποτα δεν είναι σε θέση να δώσει πληρέστερο και μονιμότερο νόημα στην ψυχική ζωή του ανθρώπου, περισσότερο απ’ ό,τι η επίγνωση πως ο Θεός απόλυτα και απροϋπόθετα τον αγαπά.

Ο ενθουσιασμός είναι το ξεχείλισμα, ο φυσικός απότοκος της παραπάνω επίγνωσης. Το επιστέγασμα μιας ζωής που κυοφορεί και διέπεται από τα βιώματα της αβίαστης ευγνωμοσύνης και της ευχαριστιακής διάθεσης και προσφοράς.

Μιας ζωής στην οποία η αίσθηση της ασφάλειας και της δύναμης έρχεται ως απόρροια της εκούσιας αποδοχής κι αυτοπαράδοσης της προσωπικής ανασφάλειας κι αδυναμίας.

Ο ενθουσιασμός είναι το σταθερό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που βλέπει καθαρά κι εμπνέεται από την αλήθεια, γιατί προηγουμένως αποδέχτηκε το γεγονός της ατομικής του τυφλότητας.

Ο πεπαιδευμένος άνθρωπος δεν αντιστέκεται στο εγγενές νόημα των παραδόξων της ζωής, αλλά διατηρώντας εν ενεργεία κι ακμαίες τις παιδικές ψυχικές του ποιότητες, τείνει να συνθέτει μέσα του τα φαινομενικά αντίθετα (θυμό-επιείκεια, θλίψη-χαρά, φόβο-θάρρος, άρνηση-επιτρεπτικότητα), υπερβαίνοντας εσωτερικά το σχίσμα της πολικότητας και της σύγκρουσης των αντιθέτων.

Κι όταν κανείς επιλύει εσωτερικά το φαινόμενο της σχάσης, της παράδοξης αντιφατικότητας των ψυχικών καταστάσεων και των αξιών του κόσμου, τότε το παράδοξο θα είναι να μην ζει χαρούμενος, εν ειρήνη, και ησυχία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου